اگر به ایالات متحده آمریکا نقل مکان کنیم، می توانیم حوله تن پوش گلرنگ نمایشی هم پیدا کنیم. آنها مانند حوله های معمولی حمام هستند، اما تزئینات خاصی دارند که با مواد گرانبها و گران قیمت ساخته شده اند.
آنها برای خشک کردن بدن در نظر گرفته نشده اند، بلکه فقط یک عملکرد زیبایی شناختی هستند تا ظرافت بیشتری به محیط بدهند.
شناگران حرفه ای از حوله های بابونه یا حوله های ورزشی استفاده می کنند که مخصوصاً جاذب هستند و می توانند یک بار دیگر مورد استفاده مجدد قرار گیرند.
در سالن های ورزشی ممکن است حوله های عرق گیر وجود داشته باشد، شبیه به حوله های دستی، اما برای از بین بردن عرق از وسایل ورزشی استفاده می شود.
حوله های چای (در انگلیسی بریتانیایی به این نام می گویند، در حالی که در آمریکایی به عنوان “حوله ظرفشویی” تعریف می شوند) پارچه های کتانی هستند.
که برای خشک کردن بشقاب ها، لیوان ها، کارد و چنگال و سایر اشیایی که معمولاً در طول وعده های غذایی استفاده می شوند استفاده می شود. آنها در قرن 18 مورد استفاده قرار می گرفتند و اکنون بیشتر اشیایی زیبا برای اهداف تزئینی هستند.
پارچه شستشو (همچنین به عنوان پارچه صورت یا فلانل نیز شناخته می شود) پارچه ای مربعی به اندازه یک حوله حمام است و در مقایسه با دومی، توانایی بیشتری در حذف سلول های مرده پوست از صورت دارد.
برای رفتن به سرزمین آفتاب طلوع، اوشیبوری یا حوله خیس نیز وجود دارد که برای تمیز کردن دست‌ها قبل از شروع غذا استفاده می‌شود. معمولاً در ایزاکایا که یک رستوران معمولی ژاپنی است به مشتریان ارائه می شود.
همانطور که دیدیم، اگر حوله در انواع آن عملکرد خشک کردن را داشته باشد، تنها کاری نیست که می تواند انجام دهد. در واقع می توان از این شی در موارد دیگر نیز استفاده کرد راه های کمتر قابل پیش بینی است
