رطوبت در زمان قرون وسطی (فاضلاب، روکش استحکامات و غیره)؛ سنگ نما ساختمان رومی غاردار یا سنگ آسیاب که از La Ferté-sous-Jouarre به آمریکا صادر شد.
ماسه سنگ برای کفپوش؛ خالص ترین ماسه کوارتز برای اکثر ظروف شیشه ای آن؛ خاک رس آجری معمولی (Auteuil، Vanvres)، فیگولینا و خاک رس پلاستیکی برای سفالین (Montereau، Creil) و سایر سنگ ها برای مصارف کمتر عمومی.
خانه ها با سنگ آهک درشت دشت Montrouge یا دره Oise ساخته شده اند. خیابان ها با ماسه سنگ های درجه سوم از Yvette یا Fontainebleau سنگ فرش شده اند.
اوایل قرن 19، رشد تولید فولاد، عصر جدید، انقلاب صنعتی، و اساساً روش ساخت و ساز را تغییر داد. تا آن زمان، ساخت و ساز با استفاده از چوب و مواد منحصراً فشاری مانند سنگ یا آجر محدود می شد.
به طور ناگهانی، استفاده از فولاد امکان ساخت ساختمان هایی با عملکرد ساختاری بی نظیر را فراهم می کند. با این حال، فولاد فوراً حروف نجیب خود را پیدا نمی کند و در ساخت قاب هایی استفاده می شود، پنهان در پشت نمایی که در سنگ باقی می ماند.
بنابراین غرفه‌های ایستگاه دو فضا را با هم متحد می‌کنند، یکی باز به شهر و توسط معمار با مصالح سنگین طراحی شده است، دیگری توسط مهندس طراحی شده و از فلز و شیشه ساخته شده است.
فولاد که در برابر خمش و کشش مقاوم‌تر است، امکان توسعه آسمان‌خراش‌ها، ساختمان‌های بلند را بر اساس یک چارچوب فولادی فراهم می‌کند، که ابتدا در پشت پوسته‌ای از سنگ پنهان شده بود (امپایر استیت، مرکز راکفلر) و سپس در فولاد به عنوان یک عنصر معماری شناخته شد.
اما خود فولاد با رقابت بتن مواجه است. هنگامی که استفاده از سنگ به عنوان یک ماده ساکن متوقف شود، یک جهش در ساخت و ساز رخ می دهد.
این مصادف با ظاهر بتن و به طور کلی سنگ های مصنوعی (آجر، بلوک، و غیره)، ارزان تر برای تولید، آسان تر برای استفاده است.
این سنگ هنوز هم در جلیقه‌ها، اره‌شده در صفحات موازی، با ضخامت منظم، همیشه در سنگ‌تراشی یا منگنه‌کاری با سخت‌افزار و منگنه‌های گران‌قیمت استفاده می‌شود.
