گوجه فرنگی در عراق امروز Daejeo که گفته می‌شود در دهه 1950 به طور جدی در Daejeo-myeon، Gimhae-gun (در حال حاضر Daejeo-dong، بوسان) در دشت‌های دلتای رودخانه Nakdong کشت شده‌اند.
طعم نسبتاً قوی دارند. من به ندرت گوجه فرنگی می خورم به جز اینکه هنگام آب میوه به آن اضافه کنم، اما از خوردن گوجه فرنگی که در بهار بیرون می آید لذت می برم.
همانطور که از نام مستعار گوجه فرنگی Daejeo، گوجه شور، مشخص است، محتوای معدنی آن نیز زیاد است که گفته می شود به دلیل خاک رسوبی دلتا است. با این حال، به نظر می رسد که خاک به تنهایی نمی تواند طعم و عطر گوجه فرنگی را توضیح دهد.
گفته می شود که گوجه فرنگی حداکثر در قرن شانزدهم به کره وارد شده است، بنابراین احتمالاً یک رقم بومی است.
به نظر من ژن GLK2 در گوجه فرنگی Daejeo دست نخورده است و به اندازه کافی کلروپلاست در میوه ساخته شده است، بنابراین به نظر می رسد که میزان قند آن زیاد است و عطر آن قوی است. من واقعاً می خواهم آن را بررسی کنم.
این روزها می توان آن را در تمام طول سال در گلخانه کشت کرد، اما این میوه فصلی تابستانی است که در اصل از اواسط اردیبهشت تا شهریور برداشت می شود، میوه ای با طعم ترش و شیرین و میوه ای از یک گیاه یک ساله از خانواده Solanaceae. میوه است… .
داستان گوجه فرنگی است. در این زمان از سال، گوجه فرنگی رسیده را در بازارها و مارت ها می ریزند تا اشتها را باز کنند. این گوجه فرنگی های خوشمزه تا اوایل قرن نوزدهم خورده نشدند. مطلب زیر داستانی در مورد گوجه فرنگی است که در برنامه EBS ‘Knowledge Channel e’ پوشش داده شده است.
