وقتی روغن را با سود سوزآور واکنش نشان می‌دهم، هر چیزی را که پیدا می‌کند از بین می‌برد/تبدیل می‌شود: چربی آن را صابونی می‌کند (بسته به «تخفیف» تمام یا بخشی از آن) اما به‌طور جبران‌ناپذیری به همه مواد دیگر حمله می‌کند.
منظور من از مولکول‌های ظریف‌تر است، مولکول‌هایی که به عنوان مثال به ویژگی‌های ارگانولپتیک روغن کمک می‌کنند و در حال حاضر فقط در اثر گرما از بین می‌روند: ویتامین‌ها، پلی فنل‌ها، رنگدانه‌ها.
تصور کنید سود سوزآور با آنها چه می کند! به همین دلیل است که تمام مواد «ارزشمند» که می تواند به نحوی صابون مایع 20 لیتری را بهبود بخشد، استفاده از آن را زیباتر یا دلپذیرتر می کند، مانند: اسانس، روغن نرم کننده، روغن مغذی، رنگ، گلبرگ گل و غیره. آنها باید همیشه در انتهای واکنش صابونی سازی قرار گیرند.
در مورد صابون سازی سرد، آنها را پس از شستشو با آب نمک در فاز “روبان”، در صابون سازی داغ قرار می دهند.
اما هرگز فراموش نکنید که هر صابونی (نمک سدیم) همیشه pH قلیایی است و بنابرایناین مواد به نوعی می توانند آنها را تغییر دهند. آنها باید با معیارهایی انتخاب شوند در غیر این صورت خطر از دست دادن یا عدم استفاده از آنها را دارند.
برای داشتن یک صابون با ویژگی های فیزیکی و شستشوی مشخص، انتخاب نوع روغن یا ترکیب چند روغن نیز بدیهی است که بسیار مهم است.
بدیهی است که چربی ها و روغن ها همه یکسان نیستند، زیرا از مولکول های متفاوتی ساخته شده اند که از مواد خام مختلف (حیوانی یا گیاهی) به دست می آیند. هر گریس/روغن دارای ترکیب شیمیایی کلی خاصی است که آن را منحصر به فرد می کند.
به عنوان مثال، برخی حاوی چربی های “اشباع” هستند که دارای پیوندهای منفرد بین اتم های کربن هستند، در حالی که برخی دیگر، چربی های “اشباع نشده” دارای پیوندهای دوگانه هستند.
