در این درمان‌های سنتی، زیره سبز عمده و یا زیره سیاه به‌طور برجسته‌ای نفخ‌آور، تهوع‌آور، ضد اسپاسم، قابض در نظر گرفته می‌شوند و در درمان ناراحتی‌های خفیف گوارشی، اسهال، سوء هاضمه، نفخ، حالت تهوع صبحگاهی، قولنج، سردرد سوء هاضمه و نفخ استفاده می‌شوند و گفته می‌شود.
برای ترویج جذب گیاهان دیگر و بهبود عملکرد کبد. آنها همچنین در اختلالات برونش ریوی و به عنوان یک درمان سرفه و همچنین یک مسکن استفاده شده است.
گزارش شده است که بخارات حاصل از دانه های زیره در بیمارانی که از کمر و روماتیسم رنج می برند تسکین می دهد. از آب زیره به عنوان وسیله ای برای داروهای اطفال استفاده می شود. به عنوان مخلوط با الکل و روغن کرچک، برای درمان گال استفاده شده است.
در واقع، استفاده دارویی از دانه‌های زیره و زیره نیز در سیستم‌های مختلف قوم‌پزشکی از شمال اروپا گرفته تا مناطق مدیترانه، روسیه، ایران، اندونزی و آمریکای شمالی که بخشی جدایی‌ناپذیر از داروهای مردمی آنها باقی مانده‌اند، بسیار گسترده شده است.
در طب سنتی ایران، زیره را محرک، نفخ و قابض می دانند و اثرات درمانی آن را در ناراحتی های گوارشی، زنان و تنفسی و نیز برای درمان دندان درد، اسهال و صرع بیان کرده اند.
در طب سنتی مراکش، از دانه های زیره به عنوان مدر استفاده می شود و برای درمان دیابت و فشار خون بالا داده می شود.در طب سنتی تونس، زیره را گیاهی سقط‌آور، کهکشان‌دهنده، ضدعفونی‌کننده و ضد فشار خون می‌دانند، در حالی که در ایتالیا به‌عنوان مقوی تلخ، نفخ‌آور و پاک‌کننده استفاده می‌شود.
در داروهای بومی عربی، دانه‌ها به‌عنوان محرک، نفخ‌آور، و با خاصیت خنک‌کننده نسبت داده می‌شوند و بنابراین جزء اکثر نسخه‌ها برای سوزاک، اسهال مزمن و سوء هاضمه را تشکیل می‌دهند. در خارج به صورت ضماد برای تسکین درد و تحریک کرم های شکم استفاده می شود.
