رنگ ژل رویال سفید متمایل به زرد، کمی شیرین اما با طعم ترش است. نام آن نشان می دهد که این ماده غذایی است که برای رشد و نمو ملکه زنبور عسل در نظر گرفته شده است:
به طور خاص، این ترشحی از غدد زنبورهای پرستار است، یعنی غددهایی که در توالی تعیین شده بر اساس سن کندو عمل می کنند. بین 4 تا 15 روز عمر دارند.
ژل رویال در عطاری توسط پرستاران از گرده تولید می شود که فرآوری شده و مستقیماً به ملکه آینده داده می شود.
دقیقاً چون زنبورها بلافاصله پس از ترشح از آن استفاده می کنند، مانند گرده یا عسل در کندو نگهداری نمی شود. در نتیجه، پرستاران مقدار کمی تولید می کنند و تنها راه برای به دست آوردن مقدار زیاد، انتظار برای دوره ازدحام است.
در بهار اتفاق می‌افتد و لحظه‌ای است که زنبورها تولید مثل می‌کنند و ملکه پیر آماده می‌شود تا با بخشی از زنبورها از کندو هجوم بیاورد، زمانی که به سطح سرریز رشد خود رسیده است.
به نوبه خود، زنبورهایی که در این “سرریز” دیگر قادر به احساس حضور آن از طریق فرمون نیستند، یک سری ملکه جدید تولید می کنند. برای این منظور آنها تعداد زیادی سلول گرد در نظر گرفته شده برای لاروهای سلطنتی با پر کردن آنها با این ماده غذایی غنی می سازند.
تاریخچه ژل رویال
در سال 600، جان سوامردام، طبیعت شناس و حشره شناس، مواد غذایی باقیمانده را در سلول سلطنتی کندو پس از ظهور ملکه شناسایی کرد.
کشیش لانگستروت که پدر زنبورداری آمریکایی به حساب می آید، اولین کسی بود که در سال 1852 تجزیه و تحلیل شیمیایی را انجام داد، البته با روش های نه کاملاً دقیق.
در حدود سال 1950 بود که واقعاً اطلاعات دقیقی در مورد ترکیب ژل رویال به دست آمد تا جایی که آن را یک محصول قابل فروش در سطح جهانی در نظر گرفت.
برای شنیدن فواید ژل رویال از نظر سلامتی، با معرفی زنبورداری به عنوان مجموعه ای از درمان ها برای سلامتی انسان، باید ده سال صبر کنیم.
